Zoals verwacht, daalt de koers van Bitcoin. De richtingenstrijd over de toekomst van de grootste cryptomunt leidt tot onzekerheid. Op 1 augustus zal de munt wel eens kunnen splitsen.
De koers van Bitcoin zakt snel deze dagen, en dat zal hij nog wel even blijven doen is de verwachting. Op 1 augustus verloopt er een ultimatum van een groep Bitcoinsoftware-ontwikkelaars die zich verzetten tegen het vergroten van de zogenaamde blockchain.
Simpel gezegd komt de strijd hier op neer: de kampen zijn het niet eens over de mate waarin er transacties gedaan kunnen worden en over de wijze waarop er bitcoincodes aangemaakt mogen worden. De voorstanders willen meer ruimte om de munt te exploiteren, de tegenstanders vrezen dat deze miners alleen uit geldzucht meer ruimte willen, een idee dat indruist tegen de idealistische principes van de digitale munt.
De tegenstanders hebben uit protest nieuwe software geschreven en eist dat deze softwarecode per augustus de standaard wordt. Zo niet, dan stappen ze uit het eco-systeem en dreigt er een scheiding tussen Bitcoin-aanhangers en een mogelijke splitsing van de munt. De strijd is verhard, want gaat om wie het geld beheert en creëert.
Het is ingewikkeld, maar draait vooral om wie er uiteindelijk aan de Bitcoin-geldkraan mag draaien. In de monetaire bitcoinkosmos kunnen Bitcoins worden gecreëerd door het oplossingen van een puzzel. Miners kunnen allemaal tegelijkertijd naar de digitale speld in een hooiberg zoeken. Als beloning voor het noeste rekenwerk krijgen de miners bitcoins en eventueel transactiekosten die in rekening kunnen worden gebracht.
Deze mijnwerkers zijn de goudgravers van de digitale economie en van essentieel belang voor de monetaire bloedsomloop.
Probleem is: niet iedereen heeft evenveel kans om die codes te kraken. Om één bitcoin te vinden heeft de delver een krankzinnige rekencapaciteit en een bak stroom nodig. En dat heeft dus niet iedereen.
Dat kunnen alleen de miners met pakhuizen aan rekenkracht. Op dit moment kost het delven van een bitcoin gemiddeld 400 dollar, terwijl de marktprijs zich rond de 1800 euro beweegt. Het gevaar is, menen de bitcoinpuristen, dat hebberige beter geëquipeerde miners het fragiele ecosysteem ontwrichten.
Een waangedachte, menen de tegenstanders. Het detecteren van een Bitcoin is monnikenwerk en strikt gereguleerd. Dus niks om je druk over te maken.
Het debat over de toekomst van de munt spitst zich toe op de interpretatie van de teksten uit de bijbel van Bitcoin. Deze wordt op 31 oktober 2008, ten tijde van de implosie van het financiële systeem, op internet gepost door iemand die zich bekendmaakt als Satoshi Nakamoto.
De titel van het geschrift luidt Bitcoin: A Peer-to- Peer Electronic Cash System.
De teneur is idealistisch en revolutionair: we moeten af van de bancaire bemoeienis en een digitale geldeenheid creëren die burgers kunnen gebruiken voor transacties zonder tussenkomst van de banken, de overheid en de fiscus. Geld moet weer een klassiek ruilmiddel worden en niet fungeren als het wijwater dat centrale banken naar believen over de economie kunnen uitstorten en zo de bevolking afhankelijk maken van geldcreatie.
Het filosofische traktaat krijgt in januari 2009 een vervolg als Nakamoto zijn gedachtes concreet maakt. Hij heeft goed nagedacht hoe hij deze power to the people-munt wil invoeren.
Een delicate klus. Zijn grootste zorg? Hoe ban ik inflatie uit en hoe voorkom ik dat criminelen vat krijgen op de munt door het systeem te hacken? De geldgoeroe verzint listige software waarbij er geen centrale macht is, maar wel blokkades worden opgeworpen om misbruik met de munt te voorkomen.
Hij komt met een paar revolutionaire voorstellen. Ten eerste limiteert Nakamoto het aantal uit te geven bitcoins tot 21 miljoen stuks, opdat er in de toekomst geen gierende inflatie uitbreekt. Nu zijn er 16 miljoen in omloop.
Daarnaast bedenkt de geslepen monetarist nog een truc om de munt schaars te houden: hij maakt nieuwe munten vinden héél moeilijk. Wie een bitcoincode wil bemachtigen moet een algebraïsche puzzel zien te kraken in een wereldwijde competitie met andere goudzoekers, een onderneming die extreem veel rekenkracht en stroom kost. En dan is er nóg een complicatie om een run op de digitale munteenheid tegen te gaan: in de softwarecode neemt hij op dat er ‘slechts’ zes bitcoinpuzzels per uur opgelost kunnen worden.
Daan Kleiman, strateeg bij Bitonic, een handelshuis voor Bitcoins, duidt de huidige situatie alsof we naar een potje Risk kijken. 'We zijn terechtgekomen in een koude oorlog. Bij sommigen is greed de motivatie en dat is niet goed. Wolf of Wallstreet-achtige praktijken zijn er gaande. Dát is wat er aan de hand is. Veel fomo-gedrag: fear of missing out.’
Andrew Clifford van Bitcoin Unlimited, een non-profitclub die alternatieve software maakt voor Bitcoin, vindt de angst voor commerciële exploitatie ongegrond. Hij eerder zei hij tegen Quote. ‘Wij zijn er niet op uit om snel geld te maken’, bezweert de president. ’We willen meer mensen aan Bitcoins helpen’, betoogt de Nieuw-Zeelander. ‘We verliezen marktaandeel nu. Als je niet vernieuwt, ga je er aan. Kijk naar Netscape, zie wat er gebeurde met Myspace. Je kunt de eerste zijn, maar ook als eerste omvallen.’
Ook de Zweedse bitcoin-gelovige Erik Beijnoft behoort net als Clifford tot de ‘pragmatische’ vleugel, maar is pessimistisch over het voorbestaan van de munt. ’We moeten snel zijn, anders voorzie ik een enorm probleem voor Bitcoin. Mensen vluchten al naar Ethereum.’ (Overigens: ook binnen Ethereum werd een zelfde strijd uitgevochten met als gevolg dat de munt splitste).
Daan Kleiman van Bitonic vindt de argumenten van Clifford en Beijnoft schijnargumenten: 'Het frame dat zij de toegankelijkheid willen bevorderen is vals, ze blokkeren innovatie. Bitcoin Core developers werken als sinds 2009 aan het verbeteren van Bitcoin tot waar het nu is, daar hebben deze mensen nog nooit iets aan gedaan of aan bijgedragen.'
Kleiman stoort zich aan de heilige lezing van deze lieden. Vooral de rol van Bitman, een leverancier van miningapparatuur is niet zuiver. 'Bitmain, met CEO Jihan Wu, hebben een directe incentive om de innovatie te blokkeren. Zij gebruiken een ‘trucje’ waardoor ze een groot voordeel hebben ten opzichte van andere miners. Wanneer miners teveel macht krijgen is Bitcoin niet meer decentraal en verliest daardoor de kernwaarde. Decentraliteit is de sterkste vorm van veiligheid, zie Napster vs Bittorrent.'
bron: Quotenet.nl
Reactie plaatsen
Reacties